افراد در زندگي يا بر اساس ايمان زندگي مي‌کنند و يا بر اساس ترس. وقتي بر اساس ايمان زندگي مي‌کنيم يعني مسير زندگي مان يک حرکت طولي است و پشت سر خداوند، منبع هستي خود حرکت مي کنيم. وقتي ايمان را انتخاب مي کنيم يعني اعتماد داريم که يک قدرت و نيروي ناديدني ما را هدايت مي کند. مي دانيم که در زندگي تنها نيستيم و قدرتي برتر از ما مراقبت و مواظبت مي کند. وقتي باور مي کنيم که ذره اي کوچک از يک کل بزرگتر هستيم، پس باور داريم شايد نتوانيم برخي چيزها را ببينيم، احساس کنيم و يا بشناسيم. اما فراتر از ذهن کوچک ما هر چيزي مي تواند رخ دهد و با ايمان و اعتقاد مي توانيم منتظر هر سوپرايزي در زندگيمان باشيم.
ايمان و اعتقاد زيرساخت زندگي معنوي انسان است و بخش الهي وجود ما را گسترده مي کند. وقتي معتقديم، باور داريم، ايمان داريم که به اقيانوس بيکران خداوند متصل هستيم ما انسان اميدواري هستيم.
درباره این سایت